مقایسه حس وضعیت مفصل مچ پا در محور فرونتال و ساجیتال بعد از اعمال خستگی عملکردی در بازیکنان فوتبال دارای مچ پای ناپایدار و سالم شهر کرمان

هدف از این تحقیق، مقایسه حس وضعیت مچ پا در دو محور فرونتال و ساجیتال بعد از اعمال خستگی عملکردی در بازیکنان فوتبال آسیب دیده و سالم بود. آزمودنی¬های این تحقیق، 24 نفر از بازیکنان فوتبال شهر کرمان در رده سنی جوانان و امید بودند که بر اساس نتایج پرسشنامه ناپایداری مچ پا (cait) و تایید پزشک متخصص به دو گروه دارای بی¬ثباتی عملکردی مچ پا (12 نفر) و گروه سالم (12 نفر) تقسیم شدند. برای مداخله خستگی عملکردی از پروتکل بنگسبو و برای ارزیابی حس وضعیت مچ پا از گونیامتر پدال¬دار استفاده شد. در طول اجرای پروتکل بنگسبو، در 3 زمان (ابتدای نیمه اول، بین دو نیمه و انتهای نیمه دوم) تست ارزیابی حس وضعیت گرفته شد. خستگی آزمودنی¬ها در هر 15 دقیقه با استفاده از مقیاس بورگ (rpe) مشخص شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد خطای بازسازی زاویه بعد از اعمال خستگی در هر دو گروه در پایان نیمه اول و دوم افزایش پیدا کرد (05/0>p). علاوه بر این با استفاده از آزمون تی مستقل مشخص شد این افزایش در خطای بازسازی در دو گروه در پایان پروتکل به لحاظ آماری تفاوت معناداری نداشت (05/0<p). نتایج تحقیق نشان داد پس از اندازه¬گیری مکرر حس وضعیت بعد از اعمال خستگی دقت حس وضعیت در پایان نیمه اول کاهش پیدا کرد که این کاهش در پایان نیمه دوم کمتر مشاهده شد، همچنین کاهش دقت حس وضعیت در دو گروه کنترل و تجربی یکسان است. حس¬عمقی در بازیکنان سالم و آسیب دیده بعد از ایجاد خستگی دچار عیب و نقص می¬شود که این امر می¬تواند فرد را در معرض آسیب¬های مجدد و جدی¬تر قرار دهد.